Blog

Wat een avontuur! Afgelopen weekend trokken we met het hele HelioHeroes-team richting de Ardennen voor een onvergetelijk trainingsweekend – en hoe!

Van het moment dat we de bus instapten tot aan de laatste klim in de (jawel!) stromende regen: dit weekend had alles. Gezellige chaos, slap geouwehoer, weinig slaap, diepe gesprekken, pizza’s uit de houtoven, heerlijke ontbijtjes, een spelletje Keezen, maar vooral keihard werken op de heuvels van Vielsalm met als gevolg: spierpijn. Véél spierpijn.

De Ardennen testten onze kracht, onze moraal én ons uithoudingsvermogen – maar het leverde ook onverwachte momenten op: tranen bij het horen van bepaalde muziek, steun van buddies als het zwaar werd, én kippenvel bij het zien van de grenzen die we nu al hebben verlegd.

Het was pijn verbijten en focussen. Zwoegen, zweten en hoogtemeters pakken. Er was materiaalpech onderweg, regen op het verkeerde moment (is dat niet altijd zo?), drukte op de route en een koude douche na de inspanning, maar boven alles was er gezelligheid, wilskracht en teamspirit. En die was ongekend.

Met ruim 700 hoogtemeters op dag 1 en nog een pittige klimtraining met 270 hoogtemeters op dag 2 kunnen we zeggen: wij zijn team HelioHeroes en we zijn er bijna klaar voor!
Het aftellen is begonnen. Oostenrijk, here we come!

Wil je het uitgebreide verslag, kijk dan hier: https://ilsevanhooijdonk.nl/trainingsweekend-ardennen/  

Onbeperkte groet,

Team Helioheroes

Zaterdag 5 april hadden we een gezamenlijke trainngsdag en de reunie HandbikeBattle op de Nedereindseberg , met als kers op de taart het 50-jarig jubileum van Fonds Gehandicaptensport.
Het was een drukte van een jewelste: alle teams, individuele deelnemers en oud deelnemers waren aanwezig, de sfeer zat er goed in en er scheen een aangenaam zonnetje

Na een informatiepraatje over Fonds Gehandicaptensport en Uniek sporten werden er nog een aantal belangrijke, maar ook enigszins verontrustende details over de Battle en de Battle-week gedeeld. Gelukkig kregen we ook een aantal nuttige tips van de ambassadeur HandbikeBattle en van paralympiërs Mitch Valize en Jetze Plat.

Nog even de teampresentaties en de training kon eindelijk beginnen. Met velen op de baan onze rondjes rijden!
Het advies was deze training te gebruiken voor het uitproberen van verschillende weerstanden en om te leren van elkaar. Kijk wat de ander doet: Hoe neemt hij de bocht? In welke versnelling klimt zij omhoog? Wat gebeurt er als je halverwege het klimmen even volledig stopt en dan vanaf stilstand weer verder moet?
Waar de één kruipend en zwoegend de hoogtes neemt komt de ander al babbelend boven. Er waren ook nog wat snelheidsduivels die met een noodgang voorbij kwamen. De profs en oud deelnemers fietsten soms een stukje mee voor een babbeltje en tips. De buddies mochten niet allemaal tegelijkertijd mee de baan op wat ervoor zorgde dat er veel aanmoediging langs de baan was.

Na ongeveer anderhalf uur zat de training er weer op en was het tijd voor een gezellige borrel in het zonnetje.
Tamara ging nog met Para dressuurruiter Glasten Krapels op de foto nadat hij in haar handbike had gereden.

Het was een aangename, niet al te zware training die ons de kans gaf om de concurrentie even goed te observeren!

Op zondag 16 maart hadden we onze eerste HBBT (HanbikeBattle training) met de hele groep buiten Noord Holland. Hier konden we weer meer nodige hoogtemeters maken. Na een gezellige heenreis waar Fridtjof nog financiële bijstand nodig had omdat tanken zonder betalen niet in zijn systeem zat (en terecht) bereikten we de verzamelplaats aan de rand van de Utrechtse Heuvelrug vlakbij Rhenen. Het was weer mooi om te zien dat onze trouwe buddies, sportief gekleed en vol goede motivatie moed, klaarstonden. Helemaal top was dat onze bikes door de vader van buddy Carlo uitgeladen werden. Wat een service.

Na alles in orde te hebben gemaakt werd er nog een nieuwe groepsfoto ‘geschoten’. Ons team is gelukkig weer compleet want Sandra was nu ook mee voor de training.
Buddy Rik gidste ons naar de beste heuveltoppen die beklommen en tot veler groot plezier ook afgedaald konden worden. Tijdens de groepstraining gaat ieder in zijn eigen tempo aan de slag. Dit is ook verstandig omdat ieder zijn eigen klimtempo heeft. Wel kom je elkaar in de ongeveer anderhalf uur durende training af en toe tegen.
De positieve kreten kun je zeker horen, maar niet altijd goed verstaan. Wel is duidelijk dat de groepsvorming steeds groter wordt. Respect voor Sandra, want voor haar was dit de eerste buiten training en dat is toch even iets zwaarder en confronterender dan een binnentraining. Houd vol Sandra, je gaat steeds beter worden!

Strava wordt goed gebruikt en bij het ‘koffie’ drinken na de training vliegen de ervaringen en afgelegde hoogtemeters over tafel. Moe en zeker klimervaring te hebben opgedaan gingen de Heroes naar huis, maar gingen de buddies nog lekker zelf een tochtje op de racefiets doen. Gelijk hadden ze. Nu al zin in de komende groepstraining.
Groet, Bart